La "Panama ĉapelo"—karakterizita per cirkla formo, dika bendo kaj pajla materialo—delonge estis bazvaro de la somera modo. Sed dum la kapvesto estas amata pro sia funkcia dezajno, kiu protektas portantojn de la suno, kion multaj el ĝiaj ŝatantoj ne scias estas, ke la ĉapelo ne estis kreita en Panamo. Laŭ modhistoriistino Laura Beltrán-Rubio, la stilo fakte naskiĝis en la regiono, kiun ni hodiaŭ konas kiel Ekvadoro, kaj ankaŭ en Kolombio, kie ĝi estas nomata“tokila pajla ĉapelo."
La termino "panama ĉapelo" estis kreita en 1906 post kiam prezidanto Theodore Roosevelt estis fotita portante la stilon dum sia vizito al la konstruejo de la Panama Kanalo. (Laboristoj taskigitaj pri la projekto ankaŭ portis la kapveston por protekti sin kontraŭ la varmego kaj suno.)
La radikoj de la stilo devenas de antaŭhispanidaj tempoj, kiam indiĝenaj popoloj en la regiono evoluigis teksteknikojn kun toquila pajlo, farita el palmfolioj kreskantaj en la Andoj, por fari korbojn, tekstilojn kaj ŝnurojn. Dum la kolonia periodo en la 17-a jarcento, laŭ Beltrán-Rubio,“la ĉapeloj estis enkondukitaj de eŭropaj koloniigistoj…kio venis poste estis hibrido de la teksteknikoj de antaŭhispanidaj kulturoj kaj la kapilaro portata de eŭropanoj."
Dum la 19-a jarcento, kiam multaj latinamerikaj landoj gajnis sian sendependecon, ĉi tiu ĉapelo fariĝis vaste uzata kaj kreita en Kolombio kaj Ekvadoro.“Eĉ en pentraĵoj kaj mapoj de la epoko, oni povas vidi kiel ili'd ilustras homojn portantajn la ĉapelojn kaj komercistojn vendantajn ilin,"diras Beltrán-Rubio. Antaŭ la 20-a jarcento, kiam Roosevelt portis ĝin, la nordamerika merkato fariĝis la plej granda konsumanto de“Panamaj ĉapeloj"ekster Latinameriko. La ĉapelo tiam estis amaspopularigita kaj fariĝis feria kaj somera ŝatokupo, laŭ Beltrán-Rubio. En 2012, UNESKO deklaris toquilajn pajlajn ĉapelojn "Nemateria Kultura Heredaĵo de la Homaro".
La kunfondinto kaj ĉefoficisto de Cuyana, Karla Gallardo, kreskis en Ekvadoro, kie la ĉapelo estis bazvaro de ĉiutaga vivo. Ĝi ne estis'ĝis ŝi foriris al Usono, ke ŝi eksciis pri la miskompreno, ke la stilo devenis de Panamo.“Mi estis ŝokita pri kiel produkto povus esti vendita en maniero kiu ne honoris ĝian originon kaj ĝian historion,"diras Gallardo.“Estas grandega diferenco inter kie la produkto estas farita kaj de kie ĝi venas, kaj kion la klientoj scias pri ĝi."Por korekti tion, pli frue ĉi-jare, Gallardo kaj ŝia kunfondinto, Shilpa Shah, debutigis la“Ĉi tio ne estas panama ĉapelo"kampanjo elstariganta la originojn de la stilo.“Ni fakte antaŭeniras kun tiu kampanjo kun la celo de nomŝanĝo,"diras Gallardo.
Krom ĉi tiu kampanjo, Gallardo kaj Shah kunlaboris proksime kun indiĝenaj metiistoj en Ekvadoro, kiuj luktis por konservi la metiistecon de toquilaj pajlaj ĉapeloj, malgraŭ ekonomiaj kaj sociaj krizoj, kiuj devigis multajn fermi siajn entreprenojn. Ekde 2011, Gallardo vizitis la urbon Sisig, unu el la plej malnovaj toquilaj teksadkomunumoj en la regiono, kun kiu la marko nun partneriĝis por krei siajn ĉapelojn.“Ĉi tiu ĉapelo's originoj estas en Ekvadoro, kaj tio fierigas ekvadoranojn, kaj tio devas esti konservita,"diras Gallardo, rimarkante la laborintensan okhoran teksadprocezon malantaŭ la ĉapelo.
Ĉi tiu artikolo estas citita nur por kunhavigo
Afiŝtempo: 19-a de Julio, 2024
